Geen reacties
Lees verder »
Menu
‘Zeg, ik ben 54. Daar ben ik te oud voor hoor.’, zucht Trudy.
Trudy is middenmanager in de zorg. Ze twijfelt of ze een afslag zal nemen richting het onderwijs. Ze moet zich dan nog wel laten bijscholen. Haar verzuchting is typerend voor veel 50+ vrouwen die ik spreek.
Als je je herinnert dat Ding-A-Dong van Teach-In het songfestival won, behoor je waarschijnlijk óók tot die generatie.
De verloren generatie of generatie X lag tussen 1955 en 1970 in de wieg.
De moeders van de verloren generatie-kinderen werkten bijna nooit in loondienst. En de kinderen kregen daar uiteraard een staartje van mee. Toen deze dochters opgroeiden, stopten ze met werken als er kinderen geboren werden en/of ze hadden een parttimebaan.
Je had als verloren generatie-vrouw ook een beetje pech, want je wandelde net op het verkeerde moment de arbeidsmarkt op. Ik herinner me nog dat onze opleidingsgroep in 1982 te horen kreeg dat we niet konden rekenen op baangarantie na onze Ziekenverzorging-diplomering.
Dat tijdperk werd in 1983 bezongen door het Klein Orkest. Ik heb wel een paar witbiertjes nodig om ernaar te kunnen luisteren, maar tóch.
Je kunt het je nu bijna niet meer voorstellen, maar de wet die de kinderopvangtoeslag regelt, dateert uit 2005. Ik behoor zelf tot de verloren generatie moeders die ervoor koos om alleen moeder te zijn. Van mijn 20e tot mijn mijn 36e heb ik volledig voor mijn drie kinderen gezorgd en daar heb ik geen moment spijt van gehad. Maar als je rond 2008 de arbeidsmarkt op wilde of je wilde meer gaan werken, viel je door de kredietcrisis wél weer precies met je neus in de werkloosheidsbagger.
De term verloren generatie betekent natuurlijk niet dat je écht verloren bent. Ik zie dat velen in jouw en mijn generatie er niet voor terugdeinzen om te leren drummen, de Nijmeegse Vierdaagse te lopen of een Nieuwjaarsduik te nemen. Dan ben je in mijn ogen eerder een held dan een loser.
Hoe oud je werkelijk bent wordt niet bepaald door je leeftijd, maar door je fysieke en mentale veerkracht. Als je de handdoek zelf in de ring gooit door te zeggen dat je ergens te oud voor bent, bevestig je dat stigma. Gebruik je kalenderleeftijd dus nooit als dekmantel om achter de coulissen te verdwijnen.
Natuurlijk is het wél verstandig om kosten en baten tegen elkaar af te wegen. En het is ook zeker nuttig om je context en je draagkracht en draaglast daarin mee te nemen. Maar dát is iets anders dan zeggen: ‘Daar ben ik te oud voor.’
En ja, na Koos Werkeloos en de kredietcrisis zitten we helaas nu óók als 50+ in het Corona-schuitje.
Maar als er anno 2020 érgens supermooie ontwikkelkansen liggen voor 50+ vrouwen, is dat wel in de zorg, de sociale sector en het onderwijs.
Ik geloof erin dat je nooit te oud bent om te leren en dat je ook nooit te oud bent om van baan te switchen. Ga, met gepaste trots, voor je waarde staan en laat zíen dat je niet verloren bént.
Ben je zorgwerker of een actieve 50+ vrouw die affiniteit heeft met de sociale sector? En ben je op zoek naar meer balans en plezier in je werk en leven? Dan kun je bij me terecht voor:
Persoonlijke coaching
Supervisie
Loopbaancoaching
E-coaching
Werk je als opleidingsfunctionaris of manager in de zorg en zoek je iets voor je team? Lees dan de informatie voor teammanagers. Of check direct mijn groepsaanbod intervisie en groeps-supervisie en teamcoaching.
Heb je een onbeantwoorde vraag? Laat het me weten. Ik denk graag met je mee.
Mijn naam is Gerry Hulst en er stroomt psychiatrisch verpleegkundig bloed door mijn aderen. Ik werk graag met zorgprofessionals en actieve 50+ vrouwen die affiniteit hebben met de sociale sector. Alle personages en gebeurtenissen in mijn blogs zijn fictief. Wanneer je jezelf of een collega meent te herkennen berust dat op toeval.
SRVB en LVSC geregistreerd Supervisor & Registercoach
Geverifieerd door Coachfinder
Lees Interacties