Heb je behoefte aan een schouderklopje?

Heb je behoefte aan een schouderklopje?

‘Waarom hoor ik alleen wat ik fout doe?’ vraagt Sylvan. Ik schuif de kom met mini-snickers naar hem toe. Hij schudt zijn hoofd: ‘Ik werk me uit de naad. Denk je dat mijn leidinggevende dat ziet? Mooi niet.’

Sylvan snakt naar een blijk van waardering.
Want ook als verpleegkundige heb je op z’n tijd een schouderklopje nodig.

Wat betekent het als je geen schouderklopjes krijgt?

Op een dag loopt Meindert mijn kantoor binnen: ‘Kan ik je even spreken?’ Ik zeg: ‘Natuurlijk. Moet ik me vasthouden? Wacht, ik haal eerst koffie.’

Meindert kucht. ‘Ik ga weg. Over twee maanden begin ik bij Buurtzorg.’
‘Tjee,’ zeg ik. Ik slik. ‘Gefeliciteerd.’
Meindert vraagt of ik een aanbevelingsbrief wil schrijven. Dat wil ik zeker. Ik kan zó 10 dingen opnoemen waar Meindert goed in is. Bijvoorbeeld: hij kan fantastisch moeilijke ziektebeelden uitleggen. Leerling-verpleegkundigen hangen aan zijn lippen. Hij vecht als een leeuw voor zijn patiënten. Hij krijgt het voor elkaar dat zijn patiënt een dag eerder voor zijn ingreep gaat. Artsen nemen zijn opmerkingen serieus.

Als Meindert mijn aanbeveling leest zie ik vlekken in zijn nek: ‘Had ik maar eerder geweten dat je zó over me denkt.’

Wat kun je zélf doen om een schouderklopje te krijgen?

Je denkt: schouderklopjes kun je niet afdwingen. Maar waarom eigenlijk niet?

Als je het ziet als feedback vragen wordt het makkelijker. Stel: Je doet een project om de communicatie met de zaalartsen te verbeteren. Soms bekruipt je het gevoel dat je op de kermis tussen de botsauto’s bent beland.

Maar als je na een tijdje merkt dat je inspanningen toch leiden tot meer begrip tussen artsen en je collega’s ben je best een beetje trots op jezelf. Dat mag, hè?

Wat let je om aan je leidinggevende te vragen: ‘Wil je me feedback geven op dat project? Wat deed ik goed en wat kan beter?’

Hoe vraag je om feedback?

Sylvan neemt een mini-snicker.
‘Weet je zeker dat je teamleider het niet ziet?’ vraag ik. ‘Of heeft ze het te druk?’
Hij haalt zijn schouders op. ‘Volgens mij ziet ze helemaal niks.’
‘Heb je dat al wel eens aan haar gevraagd, dan?’
Hij schudt zijn hoofd. ‘Eh… nee.’

Samengevat:

  • Je behoefte aan een schouderklopje is normaal
  • Je mag er zelf om vragen

En nu?

Waar heb je de afgelopen maand veel tijd en energie aan besteed? Vraag feedback aan je leidinggevende.

Mijn naam is Gerry Hulst!

Mijn naam is Gerry Hulst en er stroomt psychiatrisch verpleegkundig bloed door mijn aderen. Ik werk graag met verpleegkundig specialisten, verpleegkundigen en middenmanagers in de zorg. Het gaat me aan het hart dat zij het lastig vinden om zich stevig te positioneren binnen de krachtenvelden in de zorg. Zij leren bij mij hoe ze met meer zelfvertrouwen én ontspannen in hun werk en leven kunnen staan. Alle personages en gebeurtenissen in mijn blogs zijn fictief. Wanneer je jezelf of een collega meent te herkennen berust dat op toeval.

Gerry Hulst - coach voor de zorg
Scroll naar boven