Vorig jaar overleed mijn beste vriendin aan borstkanker. Ze was mijn ankerpunt. Bij haar kon en mocht ik huilen en lachen tegelijk.’
Maria pakt nog een tissue en ze zegt: ‘Donkerder kan het niet worden, toch? Ik ging naar een therapeut en dat traject heb ik drie maanden geleden afgerond. Het helpt me om verder te kunnen, maar ik ben nog zo moe. En ik mis mijn vriendin. Ik weet dat je geen therapeut bent en dat je mijn vriendin niet kunt vervangen. Ik ben hier, omdat ik een uitlaatklep nodig heb. Iemand waar ik mijn dagelijkse struggles mee kan delen.’
Ik kijk Maria aan en ik zeg: ‘Wat heb jij ongelooflijk veel ellende meegemaakt.’
Na een tijdje doorbreek ik ons zwijgen met de vraag: ‘Zal ik eerst nog een bak koffie voor je halen?’
Lees Interacties