‘Het is al drie dagen geleden gebeurd joh en vannacht lag ik er opeens wakker van. Om 2 uur heb ik een beker melk genomen. Maar toen ik weer in bed lag ging ik malen over mijn eigen dood. Ik wil 85 worden. Maar dat heb je zelf niet in de hand, hè? En ik bedacht ook hoe vreselijk het me lijkt om in een ziekenhuisbed dood te gaan’, zegt Marjan.
‘De donkerte van de nacht maakte het spook van de dood nog groter?’, vraag ik.
‘Precies. Ik ben pas tegen de ochtend in slaap gevallen.’
Het sterven van je patiënt zet je gedachten over leven en dood op scherp. Het is niet verwonderlijk dat je na zo’n ervaring nadenkt over je eigen dood. En dat kan zelfs op-ploppen op momenten dat je het niet meer verwacht.